HAIRAN BIN AJAIB:
APABILA SABJEKTIVITI
BERTEMUA
DENGAN OBJEKTIVITI …
Oleh: Kassim Ahmad
16 Jun, 2014
Saya menulis
esei ini untuk memaparkan suatu perkara yang ajaib berhubunug dengan rambut
wanita. Kebanykan rakyat kita, lelaki
dan wanita, menganggap rambut wanita itu ‘aurat, yakni kebogelan, yang perlu
ditutup. Saya telah menyatakan bahawa Quran memberitahu kita bahawa rambut wanita bukan ‘aurat. Saya
juga telah mendedahkan bahawa ajaran yang menyuruh wanita menutup kepala mereka
datang dari kitab Taurat. Kita juga tahu bahawa kitab Taurat telah diatasi oleh
Quran, kitab suci terakhir untuk orang yang beriman.
Butki bahawa
rambut wanita bukan ‘aurat terdapat dalam Quran. Biar saya petik ayat itu
sepenuhnya. “Katakan kepada lelaki yang beriman supaya mereka menundukkan mata
mereka dan memelihara kehormatan mereka. Ini lebih suci bagi mereka. Tuhan
mengetahui segala apa yang mereka lakukan. Dan katakana kepada perempuan-perempuan
yang beriman supaya mereka menundukkan mata mereka dan memelihara kesucian
mereka. Mereka tidak harus mendedahkan anggota badan mereka kecuali apa yang
perlu. Mereka harus menutup dada mereka dan mereka tidak harus melonggarkan kod
pakaian ini kecuali di hadapan suami-suami mereka … Mereka tidak harus
menhentak kaki mereka apabila mereka berjalan untuk mengoyang dan mendedahkan
sesetenagh anggota badan mereka. Semua kamu hendaklah bertaubat kepada Tuhan,
wahai kamu yang beriman, agar kamu berjaya.” (Quran, 24: 30-31)
Bagi kaum
wanita, yang perlu ditutup: dada hingga ke bawah lutut. Inilah ‘aurat mereka. Ia tidak termasuk kepala. Satu lagi
bukti bahawa kepada wanita bukan ‘aurat apabila mereka mengambil wuduk, mereka
disuruh sapu kepala. Ini menunjukkan bahawa di kepala mereka ada habuk yang
perlu dibuang.
Tudung yang dipakai oleh kebanyakan
wanita Melayu yang beragama Islam sekarang tidak berasal dari ajaran Quran.
Dalam ajaran Quran, seperti yang telah saya katakan, rambut wanita bukan
‘aurat. Ayat ini telah saya petik di atas.
Tudung ini berasal dari kitab Taurat, Perjanjian Baru,
Bab Korintus I, 11: 5-9 yang berbunyai, “Tetapi
tiap-tiap perempuan yang berdoa dan bernubuat dengan kepala yang tidak
bertudung menghina kepala-nya sebab ia sama dengan perempuan yang dicukur
rambutnya. Sebab jika perempuan tidak mahu menudungi kepalanya maka haruslah ia
juga menggunting rambutnya. Tetapi jika bagi perempuan adalah penghinaan bahawa
rambutnya digunting atau dicukur, maka haruslah ia menudungi kepalanya. Sebab
lelaki tidak perlu menudungi kepalanya; ia menyinar-kan gambaran dan kemuliaan
Allah. Tetapi perempuan menyinarkan kemuliaan lelaki. Sebab lelaki tidak
berasal daripada perempuan, tetapi perempuan berasal daripada lelaki. Dan
lelaki tidak diciptakan kerana perempuan, tetapi perempuan diciptakan kerana
lelaki.”[1] (Tekanan ditambah.)
Tidak banyak orang Islam mengetahui
bahawa tudung yang dipakai oleh kebanyakan wanita mereka sekarang berasal dari
kitab Taurat. Seperti yang kita tahu, Quran
mensahkan dan mengatasi. (Quran, 5: 48) Maknanya, Quran mensahkan
ajaran-ajaran yang betul dalam kitab-kitab suci dulu, dan, di samping itu,
Quran memberi ajaran yang lebih daripada yang diberi dalam kitab-kitab dulu.
Jadi, tudung yang dipakai itu tidak
diajar dalam Quran. Apakah hukumnya jika kita melanggar ajaran Tuhan? Berdosa.
Berdosa bererti ia mendatangkan mudarat kepada kita. Mereka yang memakai tudung
menghalang udara bersih dari kepala mereka. Ini akan mendatangkan akibat buruk
kepada kepala mereka.
Ambil contoh apa yang dikatakan hukum
hudud. Perkataan ‘hudud’ (bermakna ‘sempadan’) digunakan 14 kali dalam Quran.
Tidak satu pun merujuk kepada hukuman. Mari
kita petik daripada seorang sarjana: “’Sempadan yang diletakkan oleh
Tuhan’ meliputi semua perkara, dan istilah itu merujuk dalam Quran kepada
pelbagai undang-undang, bukan saja kepada undang-undang keseksaan. Quran
menggunkan ‘hudud’ berhubung dengan berpuasa, undang-undang keluarga, dan
fara’id … di samping menggunakan istilah itu dalam makna yang umum dan luas
yang mengndungi semua ajaran Tuhan dan undang-undang. Tidaklah adil bagi
Syari’ah diwakili dalam sesetengah pendapat hanya dengan hukuman.” [2]
Seorang lagi sarjana yang yang
menyetujui apa yang dipanggil hukum hudud mengaku hukum ini dari zaman gasar
dan tidak wajar dilaksanakan sekarang. Beliau menyatakan selepas beberapa tahun
selepas Nabi Muhammad wafat, hukum ini tidak dilaksanakan lagi! Malah buku ini
mengandung banyak kontradiksi: yang mengaku ada konsep had, ada yang tidak. [3]
Banyak penyelewengan lain yang telah berlaku dalam
praktik umat Islam sekarang.[4]
Bahawa apa yang dipanggil hukum hudud
itu satu salah faham besar dibuktikan oleh ketiadaan ia disebut dalam dokumen bersejarah
Nabi Muhammad, Piagam Madinah.
Mengapakah penyelewengan-penyelewengan
ini berlaku? Mereka berlaku kerana biasanya setelah berlalu kira-kira 300 tahun,
semua ajaran baik akan dimasuki balik khurafat-khurafat yang wujud yang hendak
dihapuskan oleh ajaran itu. Begitu yang berlaku kepada agama-agama atau
fahaman-fahaman Hinduisme, Konfusianisme,
Judaisme dan juga Islam. Apabila sabjektivi, yakni fikiran kita, bertembung
dengan objektiviti, yakni dunia luar, sabjektiviti kita akan mengubah
objektiviti, mengikut apa yang ia mahu.
Namun demikian, dalam hal Islam,
obejektivi deen itu senantiasa terdapat
dalam Quran, kitab suci Tuhan yang terakhir yang Tuhan Sendiri pelihara. [5]
Oleh seb itu Nabi Muhammad disifatkan sebagai suatu rahmat kepada semua bangsa.[6]
--------------------------------------
[1]
Dipetik dari Al-Kitab, Lembaga Alkitab
Indonesia, Jakarta, 1984; hlm. 218.
[2]
Mohammad Hashim Kamali, Punishment in
Islamic Law : n Enquiry into the Hudud Bill of Kelantan, (Malaysia: 1955);
pp. iv-v.
[3]
Mohamed S. Al-Awa, Punishment in Islamic
Law: A Comparative Study, (American Trust Publication Indianapolis: 1982),
[4] Lihat
teks ucapan saya kepada Konferensi Politik Nasional di dewan Yayasan Kepimpinan
Perdana pada 16 Februari, 2014. Tajuknya, “Halatuju Politik Negara Malaysia
untuk Tiga Puluh Tahun Akandatang.” Teks ucapan ini telah disiarkan dalam blog
saya www.kassimahmad.blogspot.com
[5]
Lihat Quran, 15: 9..
[6] Quran,
21: 107.