ANTARA REALITI DAN KEHENDAK AGAMA

Oleh: Kassim Ahmad

23 April, 2007

Suatu peristiwa yang berlaku dalam negara kita baru-baru ini boleh mengajar kita membezakan antara realiti dengan impian, atau antara sejarah dengan realiti sekarang. Pameran hantu di Muzium Negeri Sembilan dihentikan oleh Lembaga Muzium Negeri Sembilan “sebagai menghormati pandangan Majlis Fatwa Kebangsaan bahawa pameran seumpama itu boleh menjurus kepada haram.” (Lihat Utusan Malaysia, 14 April, 2007; hal. 1)

Pameran ini bermula pada 10 Mac lalu dan dijadualkan berakhir pada 31 Mei.

Nampaknya, pameran ini disukai ramai. Oleh sebab itu, tempohnya lebih dari dua bulan. Secara perbandingan, masyarakat Melayu lebih tertarik kepada perkara-perkara metos, seperti kewujudan hantu, jin, jembalang dan sebagainya, walaupun kita mesti akui minat ini wujud di kalangan bangsa-bangsa lain juga, termasuk di Eropah dan Amerika. Ini kerana tarikan kepada benda-benda yang ajaib itu suatu fitrah manusia.

Yang menarik perhatian kita dalam peristiwa ini ialah anggapan bahawa pameran ini boleh menjejaskan keimanan orang Islam. Memang betul jika pameran ini menggalakkan orang-orang Islam meletakkan kepercayaan kepada kuasa-kuasa palsu, seperti hantu, jin, syaitan dan sebagainya. Adakah itu tujuan pameran itu? Jika ya, ini memang salah dan patutlah dihentikan. Tetapi, mungkin bukan ini tujuan pameran itu. Kita ada banyak muzium yang mempamerkan adat-istiada, kebudayaan dan kepercayaan nenek-moyang kita pada zaman silam. Adakan ini salah? Tentu tidak, kerana ini sejarah bangsa kita, yang perlu kita tahu dan ingat.

Dulu, sebelum kedatangan Islam ke Nusantara, orang Melayu beragama Hindu. Salah satu dari peninggalan dari zaman ini ialah di Muzium Bujang, Kedah. Sebelum dari itu, kita beragama animisme – sembah pokok dan busut. Di Mesir, umpamanya, tinggalan-tinggalan zaman Raja-raja Firaun purba banyak sekali, khasnya, piramid-piramid. Demikianlah semua bangsa mempunyai sejarah masing-masing, yang perlu diketahui dan dingati oleh generasi-generasi kemudian untuk dijadikan iktibar.

Manakala sejarah ialah masa yang telah lalu, yang tidak boleh diubah, masa sekarang ialah masa yang terbuka bagi kita, yang boleh kita isikan dengan apa yang kita mahu. Sejak orang Melayu memeluk Islam lima ratus tahun dulu, mereka dikehendaki beriman kepada Tuhan Yang Esa dan menyembah-Nya saja. Kepercayaan dan pergantungan kepada kuasa-kuasa lain, selain daripada Allah s.w.t., merupakan syirik dan haram. Namun demikian, konsep tauhid Islam yang murni ini tidak tergambar seratus peratus dalam kehidupan umat Islam di Malaysia, atau di mana-mana, kerana tinggalan daripada kepercayaan-kepercayaan tahayul dan khurafat zaman pra-Islam masih belum sepenuhnya terbuang dari kehidupan mereka. Malah pendewaan kepada pemimpin-pemimpin agama, seperti yang terbukti dalam kes-kes ketaksuban mereka terhadap pemimpin-pemimpin ini, berdiri sebagai bukti bahawa konsep tauhid murni ini tidak dipraktikkan.

Inilah yang patut mendapat perhatian daripada pemimpin dan cerdik-pandai kita. Apabila kita bercakap tentang mengubah minda masyarakat kita supaya kita boleh mencapai kejayaan di dunia dan akhirat, inilah perubahan yang diperlukan, iaitu pembebasan minda kita dari segala kuasa palsu. Kita orang Islam diperintahkan oleh Tuhan supaya membebaskan diri kita dari segala macam tahayul dan khurafat dan berdiri tegak sebagai khalifah Tuhan di Bumi untuk menentukan nasib kita sendiri, tidak seperti sekarang apabila nasib kita ditentukan oleh kuasa-kuasa lain.

Kassim Ahmad seorang penulis bebas. Beliau boleh dihubungi di kasmad172@yahoo.com.my Laman web beliau www.kassimahmad.blogspot.com