PEGANGAN AHLI SUNNAH WAL-JAMA'AH

PEGANGAN AHLI SUNNAH-WAL-JAMA’AH:

ADAKAH SAMA DENGAN AJARAN NABI MUHAMMAD?

Oleh: Kassim Ahmad

18 September, 2014

           “Hendaklah kamu berpegang teguh kepada agama yang satu ini dan jangan buat

puak.”                                                                                                   –      Quran, 42: 13

            Saya petik ayat di atas, perintah yang diberikan Tuhan kepada semua nabi, untuk  menunjukkan bahawa agam Islam itu satu, agama tauhid, yang terkandung sepenuhnya, dan terpelihara dari korupsi, dalam Quran.

            Tetapi sejarah yang ditempa manusia diwarnai oleh sabjektiviti manusia, sabjektiviti yang menukar objektiviti, yakni alam atau dunia. Ajaran nabi yang terakhir, Nabi Muhammad, yang terkandung sepenuhnya dalam Quran tidak berkembang menurut garis yang menegak lurus. Perkembangan ini dipengaruhi oleh kepercayaan, termasuk prejudis, masyarakat. Oleh sebab ini, maka tidak lama kemudian, antara 200-250 tahun, ajaran yang satu ini terbahagi kepada dua puak yang besar, iaitu apa yang dipanggil Ahli Sunnah Wal-Jamah atau kaum Sunni(puak majoriti), dan kaum Syi’ah (puak minoriti). Pada permulaannya perpecahan ini bersifat politik, tetapi kemudian berkembang menjadi puak-puak dengan teologi masing-masing. Kedua-duanya menyimpang dari ajaran-ajaran pokok yang dibawa oleh Nabi Muhammad dalam Quran. Hadis/Sunnah satu penyelewengan yang besar.

            Bagi kaum Sunni, syahadah kedua ditambah (untuk mendewa-dewakan Nabi Muhammad), bersalahan dengan ajaran beliau sendiri dalam Quran. [1]  Selawat kepada Nabi (selawat ertinya restu, sokong) satu lagi penyelewengan. Dalam Quran dalam Surah Al-Ahzab (33) frasa ini (“Tuhan dan para malaikat”) disebut dua kali, yang pertama dituju kepada orang mukmin (ayat 43) dan yang kedua (ayat 56) dituju kepada Nabi (jangan lupa Nabi juga bertindak sebagai pemimpin masyarakat pada ketika itu). Mengapa ayat 33 dilupakan? Lagi pun, kita hanya boleh merestui dan menolong orang yang hidup, bukan orang yang telah mati.  Nabi Muhammad telah wafat.

            Berbalik kepada penyelewengan yang biasanya berlaku dalam masyarakat manusia, (ia berlaku dalam kes-kes agama Hindu dan agama Kristian) dalam kes ajaran Nabi Muhammad, orang Islam boleh berbalik ke pangkal jalan dengan merujuk kepada Quran. Tiap-tiap generasi boleh mengkritik generasi yang dahulu dengan berpandukan Quran. Umpamanya, doktrin dua sumber utama (Quran dan Hadis) yang diperkenalkan oleh Imam Shafi’e (m. 820) boleh ditolak dengan berpandukan Quran. (Malang bagi umat Islam, mereka telah mendewa-dewakan Imam Shafi’e dan dengan itu beliau tidak boleh dikritik.)

            Pada hari ini, kebanyakan umat Islam umat Islam  (kedua-dua puak Sunni dan Syi’ah) boleh kembali kepada ajaran Nabi Muhammad dalam Quran. Umat-umat lain tidak boleh, kerana kitab-kitab suci mereka sudah dikorapsi oleh tangan manusia. Mereka juga kena rujuk kepada Quran. Itulah sebabnya Nabi Muhammad disifatkan sebagai rahmat kepada seluruh dunia.

KASSIM AHMAD seorang penulis bebas Malaysia. Laman web beliau www.kassimahamad.blogspot.com  

           

---

[1] Lihat Quran, 63: 1 yang membataalkan syahadajh kedua. Ingat apa yang berlaku kepada Surah 9 (tanpa Basmallah)- pembahan dua ayat (128 an 129) untuk mendewa-dewakan Nabi Muhammad.